山月溪云思有馀,岭猿沙鸟静相於。
閒中物象都收敛,别后诗才愈发舒。
拟就邻翁沽竹叶,直邀野令走篮舆。
提壶漫叫无凭准,一醉春风莫误予。
五帝今云六,君王合万年。
日长迟漏水,风细驻炉烟。
想像联朝佩,欢呼捧御筵。
喜深恩更远,不竭似秦川。
倚杖立江干,丹枫叠嶂寒。
何人三昧手,画我看秋山。
乐天吾所敬,挂冠方一年。
家事能几何,处置有后先。
始卖南坊园,次卖东郭田。
末乃货其庐,缗钱可三千。
不为子孙计,冀可了目前。
呜呼古之人,未易相比肩。
颜子附郭外,不闻鬻其阡。
渊明松菊迳,仲蔚蓬莱间。
阙一尚不可,而况尽弃捐。
先生果何心,达者未必然。
适斋坚主人,归卧甬水边。
家中无留贸,饥食困即眠。
不可学其可,已省区中缘。
嗟哉我何人,爱慕此二贤。
素贫乏常产,晚有屋数椽。
圣君不忍弃,未许车高悬。
月散官中粟,不蓄棒余钱。
性复喜宾客,日日罗槃筵。
万事不挂眼,尚为诗所缠。
山上列花木,山下疏清泉。
终日自逍遥,濠上乐亦全。
起予者谁欤,三诵达哉篇。
问人间荣事。海内高名,似今谁比。脱屣归来,眇浮云富贵。致远钩深,乐天知命,且从容阅世。火候周天,金文满义,从来活计。
有酒一尊,有棋一局,少日亲朋,旧家邻里。世故纷纭,但蚊虻过耳。解愠薰风,做凉梅雨,又一般天气。曲几蒲团,纶巾羽扇,年年如是。
昔时江南士人轻吴会,正如长安洛阳论宾主。
自从九州花开一日来,欣欣不复闻此语。
明州太守江南英,信美之乡是吾土,
莫言只饮甬水便无情。黄鹄排赤霄,
垂翅一再举。御厨赐食紫驼峰,
情多犹忆马夹柱。依然梦断四明山,
花信风里怜梅雨。潮平驩喜浪婆儿,
莫错举棹新城江上去。
见扬州独有,天下无双,号为琼树。占断天风,岁花开两次。九朵一苞,攒成环玉,心似珠玑缀。瓣瓣玲珑,枝枝洁净,世上无花类。冷露朝凝,香风远送,信是琼瑶贵。料得天宫有,此地久难留住。翰苑才人,贵家公子,都要看花去。莫吝金钱,好寻诗伴,日日花前醉。
正中秋初过,重阳相近,金茎多露。玉燕开祥,喜气浮庭户。览凤千峰,骖鸾八桂,未展青云步。碧玉篸边,红莲池上,羽仙旁午。少日声名,珠玑黼黻,晔煜分符,喧轰持斧。带缓裘轻,足远人襦衤夸。唇注樱桃,腰欺杨柳,歌舞新蛮素。满酌金船,寿公千岁,东台西府。
又一番雨过,倚阁炎威,探支秋色。前度刘郎,为故园一出。黄发丝丝,赤心片片,俨中朝人物。诗里香山,酒中六一,花前康节。倦客才归,新亭恰就,萱径荫浓,卜林香发。尊酒相逢,看露花风叶。跃跃静神,生生意思,入眼浑如涤。更祝天公,收回积潦,放开晴日。
黄鸟声中春意深,百花如梦已消沉。
午窗睡觉心无事,行过溪南看绿阴。