疏渠行活水,水鸣空院幽。
堂坳地母小,中有万里流。
向来手拮据,华屋俄荒丘。
犹余愚沟迹,洗我中山羞。
九河且平陆,起灭况一沤。
相娱亦聊耳,南涧何多忧。
台辅尊贤菲报功,况因符命策司空。
平生只为耽言谶,待此登庸恐未公。
一岭复一岭,山巅又一巅。步丘皆力穑,掌地也成田。
线引山腰路,针穿石眼泉。眉山同是号,此处合生贤。
路入南云下,江回隔近村。
水深风浩浩,山远雾昏昏。
仰首羡飞鸟,流年只断魂。
客心兼暮色,感恻复何言。
五十莱衣宦海荣,每将忠谠报平生。
暂分竹去宽宵旰,又赐环归近圣明。
人物渺然须引类,东南竭矣愿休兵。
功名自重囊中物,感悟从来看积诚。
千首诗兼百首文,宗韩之子拾遗孙。吾乡此道嗟几绝,先世馀风喜仅存。
三变声名徒自惜,平生襟抱向谁论。相知惟有贫相见,拨置穷愁付酒樽。
数程奔走倦征车,喜过蓬仙旧隐居。秀气峰峦排户牖,清风楼阁锁图书。
一从高步东山起,重见深秋少室虚。无计墨君堂上看,林间猿鹤共踌躇。
只把文章谒帝居,便从平地蹑空虚。
分明有个上天路,何事儿孙不读书。
烈士趋死易,黜己下人难。况乃持柄位,而当功名间。
天宝唐中圮,大盗起幽蓟。伐鼓倾中州,意有摧枯易。
桓桓许公远,持节睢阳郡。孤垒扼贼冲,攻急势危窘。
张公何壮哉,雍丘以众来。誓将同忠义,分持虏羹杯。
慷慨二丈夫,感诺明悲吁。对举两手起,力与扶中区。
空郊乘垝垣,赋锋四周攒。万夫齐一心,就死无悔颜。
夫岂威令使,化公心如丹。兵尽粮饷绝,重围气逾烈。
龙枯无一勺,虎腾坠穷穴。帐下万金士,霁云特雄杰。
乞师贺兰府,啮指如枯檗。七日哭秦庭,何谢楚臣节。
邻藩救不来,呱呱守埤哀。天胡不我吊,竟使孤城摧。
沈痛数忠良,委骨鲸与豺。王师遂破贼,天王归京国。
持久全江淮,实由二公力。遗烈在宋人,食公河之津。
我闻唐天子,命远守宋民。张公何为者,单车投远舍。
开门授之柄,引己出其下。张公仁且英,节义无与程。
但初无睢阳,此功将安成。顾岂沮大节,而下张公名。
意欲觉后来,知人为贤明。
无成老见过,望望太平歌。
惊雨愁扃户,闻风虑偃禾。
杯中醇止久,瓶底粟无多。
畎亩忧时切,天乎少警何。