菊英装点近芳辰,风掠清香已袭人。端的樊川携玉液,来同靖节赏金尘。
藏阄戏赌杯中物,投辖坚留座上宾。恶客不容污我社,摛云要扫笔锋神。
暂向云斋借榻眠,窗风一线晚秋天。淋浪樽酒狂摛句,点闪檠灯伴论禅。
盘角竹声时淅沥,帘旌桂影弄婵娟。话穷依约方成梦,蓦听疏钟到枕前。
要凭稽古力,尚阴列仙科。
宝贵终愁逼,才名已患多。
庙堂遵故事,经学到新罗。
拭眼看收拾,天池濯素波。
宇宙全归掌握中,玄机制胜不言功。人将富范张韩比,何异丹青绘太空。
路不赍粮笑复歌,三更月下入无何。太平谁整闲戈甲,王库初无如是刀。
人性之偏惧不知,西门为此佩柔皮。
报巫依旧伤于仇,涵养工夫熟者谁。
远山重叠故关遥,公退乘闲上丽谯。
今日登临秋思苦,雨荷风叶共萧萧。
念子隔江海,浩然时已秋。
蝉鸣关外树,人在水边楼。
发白犹搜句,时清尚旅游。
遥思当永夜,不寐向孤舟。
独步高原上,依依动所思。
无人寻蕙径,落日满江湄。
楚泽晴芳处,秦川晚翠时。
此中兴废事,千古复谁知。
长门秋夜雨,窗外滴寒声。
悔不先辞辇,应无别恨生。