日炙风吹草里埋,触他毒气又还乖。闇地若教开死口,长安依旧绝人来。
烟翠饱青实,雨红黏绿苔。
杨花随梦去,莺语唤愁来。
吟事春三月,风光酒一杯。
芳心久消歇,已作蕙炉灰。
自别高居二纪馀,今朝重到懒踟蹰。
山川胜景依然在,屈指交亲一半无。
今日平安出岭时,瘴氛犹觉润征衣。
一条路入江南去,万里人从海上归。
穷冬日日爱天晴,古寺门开绝送迎。
野鹤忽来桥上立,山僧独向水边行。
过寒梅树白全少,入腊草牙青渐生。
又是舒州一年了,怕看新历动乡情。
自谓清贫苦,那知即是安。
路从平去好,事到口开难。
松老心长在,花红色易残。
浮生既如许,浑作梦中看。
颜不常朱鬓易斑,流光难驻两跳丸。
一年又是等閒过,百岁只消如此看。
把酒何曾长在手,种桃能得几凭栏。
痴人醉梦不知醒,日夜双鼎抵死攒。
狼藉风烟知几秋,巍巍杰阁焕然修。
移来世外神仙宅,幻出云中天帝楼。
眺远但知以万象,养生应悟解金牛。
帝角他日分馀历,咫尺钧天得梦游。
何处桃花源,超然欲高举。
永怀尘外游,遐契烟中侣。
时从清夜闌,默探元化祖。
寻幽得佳胜,将期结茅宇。
任花五十犗,朅来向江渚。
投竿鱼不食,归与浩莫御。
遥岑下落日,薄云阁清雨。
扬舲吴淞演,褰裳采芳杜。
长歌去英淑,未卜重晤语。
相期会有时,散发卧云屿。
贤哉二生,不远千里。
瞻彼径坂,今之泗水。
予诗为容,有进无止。
非殷洪乔,乃互乡子。