莫论西竺与南华,了得真筌只一家。
声色外来无物我,茫茫名利是空花。
翩翩彩笔赋梅花,只忆朝云不忆家。
为说坡仙休怅恨,昭君犹自弄琵琶。
学向勤中得,萤(yíng)窗万卷书。
三冬今足用,谁笑腹空虚。
学问是需要勤奋才能得来的,就像前人囊萤取光,勤奋夜读,读很多书。
苦学几年,“三冬文史足用”,学问也就有了,那时候谁还会笑话你胸无点墨,没有学问呢?
萤窗:晋人车胤以囊盛萤,用萤火照书夜读。后因以“萤窗”形容勤学苦读。亦借指读书之所。
空虚:空无;不充实。
蜻蜓斜日立帘钩,燕子新晴语柁楼。熠熠晚花随意得,茫茫春水此生浮。
无官可缓三人带,有子能胜十具牛。老大拂衣归去好,莼鲈何必待清秋。
槃槃千丈松,磅礴犯云汉。要为根所持,龙蛇走断岸。
英英西洛花,妙为天下冠。根移枝可易,人为过其半。
君看此灵芝,不与彼共贯。超然自挺立,初不赖根干。
傥可种而植,朱门当烂漫。胡为不可致,图画空传玩。
芝生在何许,可卜不待彖。忠臣孝子家,义夫烈士馆。
吉事定有祥,岂是供好玩。道人律之师,父蛊虽不干。
平生沙门行,报德已无算。向来郭氏阡,盛事传里闬。
青青十亩阴,手植几脱腕。召和不吹律,脩德自幽赞。
至今超山下,百本益璀璨。亭亭卷云涛,濯濯立鹅鹳。
乃知天人间,决定可覆按。野人为作诗,诵实不敢赞。
神光三拜,菩提达磨。老安平生,一破灶堕。东山病汉,石个什么。
信笔写出,不勘自破。丹山雏凤九苞文,海坛犬子似驴大。
昨解鱼符已径归,偶随尺一起柴扉。
蹔留已媿黔吾突,久住空令缁客衣。
外物纷纷何足问,故人眷眷莫相违。
从今再见应无日,长与沙鸥共钓矶。
断崖卧水口,连冈抱城楼。
下有吴蜀客,樯竿立沧洲。
雨後涨江急,黄浊如潮沟。
时见山峡船,铙鼓噪中流。
适从稠滩来,白狗连黄牛。
涡濆大如屋,九死争船头。
人鮓尚脱免,虎牙不须忧。
凡读书......须要读得字字响亮,不可误一字,不可少一字,不可多一字,不可倒一字,不可牵强暗记,只是要多诵数遍,自然上口,久远不忘。古人云,“读书百遍,其义自见”。谓读得熟,则不待解说,自晓其义也。余尝谓,读书有三到,谓心到,眼到,口到。心不在此,则眼不看仔细,心眼既不专一,却只漫浪诵读,决不能记,记亦不能久也。三到之中,心到最急。心既到矣,眼口岂不到乎?
<div>译注内容整理自网络(或由匿名网友上传),原作者已无法考证,版权归原作者所有。
妙诀何年受异人,酿成珍齐只逡巡。
端忧肯念霜髯客,取醉时分玉色春。
篘处想如君德厚,饮来浑类我诗醇。
借书问字渠须计,走马鸣鞭莫厌频。