忆当九夏初,恒御君王手。
西风飒然至,持用焉能久。
人情易变如三秋,君恩覆水不可收。
藉使凉飚夺炎热,感陨此身终不绝。
谁斫碧琅玕,影撼半庭风月。尚有岁寒心在,留得数根华发。龙孙受戏碧波涛,喜动清风发。到得浪花深处,一瓯香雪。
边烽久不息,戍鼓何鼟鼟。
五月无青草,滂沱流断冰。
胡儿昧形胜,汉骑恣凭陵。
出号朔风起,受降沙垒崩。
楼烦已纳款,天意口威稜。
归佩封侯印,喧然世所称。
历数勋贤后,如郡到眼希。
胸中蕴金石,笔下出珠玑。
倾盖嗟何晚,临流又送归。
他年傥相忆,寻我钓鱼矶。
日日南高峰,知我登小楼。
笑回紫翠面,擎献新鲜秋。
独将诗魂去,恣绕月胁游。
得句寄与渠,月姊不敢搜。
绝顶珥琼笔,仰空书银钩。
今晨招不来,开窗得孤愁。
折简呼屏翳,能为追亡不。
芥花菘莟饯春忙,夜吠仙苗喜晚尝。味抱土膏甘复脆,气含风露咽犹香。
作齑淡著微施酪,芼茗临时莫过汤。却忆荆溪古城上,翠条红乳摘盈箱。
绍兴人物赵户部,身作长城护瓜步。
佛狸送死缘有人,援臂不侯得非数。
只今曾孙户掾公,吏能官政有祖风。
南山可摇判难夺,东海不冤阴有功。
吾州上了本曹印,谒帝明光当得觐。
秋风正紧送搏扶,九万程涂人莫问。
东风未得颠如许,定被春光引得颠。
脕雨何妨略弹压,不应犹自借渠权。
风风雨雨又春穷,白白朱朱已眼空。
拼却老红一万点,换将新绿百千重。
澹月疏星绕建章,仙风吹下御炉香。
侍臣鹄立通明观,一朵红云捧玉皇。
薄雪初消野未耕,卖薪买酒看升平。
吾君勤俭倡优拙,自是丰年有笑声。
老病行穿万马群,九衢人散月纷纷。
归来一点残灯在,犹有传柑遗细君。
(侍饮楼上,则贵戚争以黄柑遗近臣,谓之传柑,盖尚矣。
)
东海有大鱼,罔罟无能近。
砀然一朱水,蝼蚁得而困。