路不赍粮笑复歌,三更月下入无何。太平谁整闲戈甲,王库初无如是刀。
玉关依斥堠,荒服祀春秋。干羽由来事,桑榆尚可收。
发书迎宝马,锡贡入貂裘。高枕兴王世,吾生免外忧。
妃子惊回午枕时,别无名品略因依。效颦已笑林禽粉,谐俗偏嫌谢豹绯。
碧酒晕朱犹未褪,丹肌痕露欲全晞。同盟更有红千叶,细剪垂丝纬锦机。
年运而往君自宽,此生异竟有衰残。
语讹嚼废寻常事,只作儿童?齿看。
短发飕飕病骨轻,临池闲看露荷倾。
月明何与浮云事,正向圆时故故生。
我年六十四,获谴输鬼薪,束书出东门,挥手谢国人,笑指身上衣,不复染京麈。
时有一老翁,祝我当自珍,却後十五年,迎君浙江滨。
我笑语是翁,岂说他生身?事果不可知,邂逅如隔辰。
鹤发无余鬒,鹑衣仍苦贫。
秋风旱河头,握手一笑新。
买酒烹鸡豚,往事得具陈。
试数同朝旧,零落增悲辛。
与翁虽俱老,肝胆犹轮囷。
千里亦命驾,何况托近邻。
秋高佳风月,相过莫厌频。
天教老去未全衰,犹欠纵横万首诗。
家近将军觞咏地,身如太史滞留时。
酒翻银浪红螺醆,墨涌玄云紫玉池。
流落不妨风味在,花前醉草写乌丝。
堕巢拾槁枝,微火吹孤萤,风火一相得,须臾细烟青,暖焰遂腾上,凛冽回玄冥。
君看金鼎火,其初亦荧荧,至理存橐龠,奇功挟风霆。
笑谈缚三彭,指顾役六丁,超然出尘世,岂独制颓龄。
劝君勿虚死,万过诵黄庭。
九华空众山,尤物在尘寰。迥出云雨上,朝来眉睫间。
有人皆毓胜,无豹不藏斑。官舍轩楹豁,凭阑莫掩关。
精琼老瓦汰沉沙,蜂掠残零晚未衙。功谢囊中餐玉法,钵分天上演纶家。
蔓虽引去徐留蒂,鞭欲行来嫩挑芽。野蔌众多烦饤饾,敢从一箸万钱誇。